روان جهان به درگاه تو گله گذارد: برای چه مرا بیافریدی؟ که مرا بر ساخت؟
خشم و چپاول و تند خویی و گستاخی و دست یازی، مرا یکسره در میان گرفته
است. مرا جز تو پناهی نیست. اینک رهاننده ای شایسته به من بنمای
گاتها: هات 29
"تباهی" ویدئو انیمیشنی است که از یکسو با توجه به تقسیم بندی های کهن متون دینی ایرانی، مبنی بر تقسیم بندی تاریخ جهان میان نیکی و پلیدی و دوران میانه ای به نام دوران درآمیختگی و از سوی دیگر با نگاهی به سرود دوم گاتها یا همان هات 29 شکل گرفته است. در دوران نخست که دوران مزدایی است آن چه دیده می شود نگاره های درخشانی هستند که از متون پراکنده و مکاتب متخلف برگزیده شده اند و آن چه شنیده می شود نوای قدسی ترین ساز سیمی ایران است که آوای موبدی با آن همراه شده است موبدی که هات 29 گاتها را می خواند.
دوران در آمیختگی با استعاره ی سیاه شدن رودخانه های نقره آغاز می شود رودخانه هایی که شاید به وسیله ی دیو زمان، سیاه و مسموم می شوند.
آن چه در دوران اهریمنی یا دوران تباهی دیده می شود نگاره های محمد سیاه قلم است که در شادی تباهی غرق اند و آن چه شنیده می شود بر مبنای یکی از قوانین نوشتار متون مقدس پهلوی (دین دپیری) تنظیم شده است. بر مبنای قوانین دبیره نویسی پهلوی وقتی نسخه نویس به واژه ی اهریمن می رسد آن را وارونه می نویسد و بدین ترتیب با تغییری عرضی در نوشتاری که خود ذاتاً مقدس است این امکان را می یابد تا پلیدی را بازنمایاند. با در نظر گرفتن چنین اصلی قطعه ی تنبوری تنظیم شد که با پخش معکوس (ریورس) آن قطعه ای تازه ساخته شود.